فارس

اتواسکلروز:

اتواسکلروز (به انگلیسی: Otosclerosis) به معنی رشد غیرطبیعی و تدریجی استخوان در گوش میانی است. این رشد مانع عملکرد طبیعی استخوان رکابی (یکی از استخوان‌های گوش میانی) که مسئول انتقال صداست شده و از این طریق سبب کاهش شنوایی مزمن انتقالی (Chronic conductive hearing loss) می‌شود. اتواسکلروز معمولاً ابتدا از یک گوش آغاز می‌شود ولی نهایتا هر دو گوش را مبتلا می‌سازد.

علایم شایع : کاهش شنوایی تدریجی و پیشرونده، وزوزگوش، شنوایی بهتر در محیط‌های شلوغ نسبت به محیط‌های ساکت است. در اودیومتری معمولاً در فرکانسهای پایین کاهش شنوایی شدیدتر است. در مراحل پیشرفته بیماری، کاهش شنوایی حسی - عصبی (SNHL) نیز داریم.

بیماریزایی:

علت این اختلال به نظر می‌رسد ارثی (احتمالا اتوزومال غالب) باشد. بیماری در نیم درصد جامعه تشخیص داده می‌شود البته شیوع آن بسیار بیشتر است ولی اغلب مبتلایان بدون علامت هستند. به نظر می‌رسد ما ابتدا یک مرحله رشد استخوان اسفنجی و پرعروق در کانونهای مختلف اسخوانهای گوش میانی داریم. سپس اسکلروز استخوانی داریم که موجب چسبیدن استخوان رکابی به دریچه بیضی حلزون شنوایی می‌شود.

درمان معمولاً عبارتست از جراحی برای برداشت استخوان رکابی و جایگزین کردن آن با استخوان مصنوعی (stapedectomy). اغلب با این جراحی شنوایی حداقل به طور نسبی اصلاح می‌گردد.ممکن است به جای درمان جراحی از سمعک استفاده شود.

وزوز گوش:

وزوز گوش عبارت است از شنیدن صدایی غیر طبیعی در گوش یا درک آن در مغز در غیاب صدای خارجی. صدا معمولاً به صورت زنگ می باشد. این حالت می‌تواند به صورت موقتی یا دائمی باشد.

وزوز گوش به دو دسته تقسیم می شود: نوع ذهنی و نوع عینی  معمولاً وزوز گوش ذهنی است و صدا فقط توسط بیمار شنیده می شود.

اگر وزوز گوش خفیف باشد در حالت آرامش شنیده می‌شود ولی اگر خیلی شدید باشد در شنوایی فرد تداخل به وجود می‌آورد و می‌تواند باعث اختلال فعالیت و خواب، عصبی‌شدن فرد و حتی خودکشی شود.

علل:

وزوز گوش به تنهایی یک بیماری نیست بلکه علامت بسیاری از بیماری‌های گوش می‌باشد مانند کاهش شنوایی (به خصوص پیرگوشی)، عفونت گوش، بیماری منیر، عارضه جانبی داروها، جسم خارجی، کاهش شنوایی ناشی از سروصدا.